AĞIT

Göz gamın ne olduğunu bilseydi.
Gökyüzü bu ayrılığı çekseydi, 

Padişah bu acıyı duysaydı; 

Göz gece demez, gündüz demez ağlardı.

Gökyüzü yıldızlarla, güneşle, ayla ağlardı. 

Padişah bakardı  

Tacına, tahtına, tolgasına, kemerine, 

Gece demez gündüz demez ağlardı.

Gül bahçesi güzün geleceğini duysaydı, 

Uçan kuş avlanacağını bilseydi, 

Gül bahçesi hem güle hem dala ağlardı, 

Uçan kuş uçmaktan vazgeçer ağlardı.

Zaloğlu bu zulmü görseydi, 

Ecel bu çığlığı duysaydı, 

Cellâdın yüreği olsaydı; 

Zaloğlu savaşa, yiğitliğe ağlardı, 

Ecel  kendine bakar ağlardı, 

Cellât, 

Yüreği taş olsa, ağlardı.

Tabut, içine gireni bilseydi, 

Hayvanlarda bir parça akıl olsaydı; 

Tabut omuzda giderken ağlardı 

Öküzler, beygirler, kediler ağlardı.

- Ölüm acılarını gördü bu can, - 

Koyuldu işte böyle bir ağlamaya. 

Olanlar oldu, gitti dostum benim.

Şu dünya bir altüst olsa, ağlasa yeri var. 

- Öylesine topraklar altında kalmışım... -

..........

Mevlana Celaleddin Rumi